Το οικόπεδο, ένα χωράφι εκτός σχεδίου, εμβαδού 11 περίπου στρεμμάτων, με αρκετή κλίση και αρκετά δύσκολο σχήμα για την ανάπτυξη δύο κατοικιών με τον περιβάλλοντα χώρο τους, η μία κοντά στην άλλη.

Το ζητούμενο από την πλευρά των ιδιοκτητών ήταν ο σχεδιασμός δύο όμοιων κατοικιών με την  εξάντληση των όρων δόμησης και την αξιοποίηση όλων των γνωστών “τεχνασμάτων” για την αύξηση του ωφέλιμου εμβαδού, ώστε οι κατοικίες να διαθέτουν ευρείς  χώρους διημέρευσης, τρία ευρύχωρα υπνοδωμάτια με τα ιδιαίτερα μπάνια τους, μικρή αποθήκη-χώρο πλυντηρίου, κλειστό χώρο στάθμευσης δύο αυτοκινήτων και διαμόρφωση τμήματος του ημιυπόγειου σε διαμέρισμα φιλοξενίας. Επιθυμία τους ήταν επίσης οι κατοικίες να φέρουν στέγες και να χρησιμοποιηθεί  η πέτρα σαν υλικό επένδυσης των εξωτερικών  τοιχοποιιών.

Η αρχιτεκτονική μελέτη πρότεινε δύο στενόμακρες κατοικίες, τοποθετημένες στο οικόπεδο με τις μακριές τους πλευρές παράλληλες μεταξύ τους και  σε μικρή απόκλιση από τον άξονα βορρά-νότου. Όλοι οι χώροι τόσο του ισογείου όσο και του ορόφου διατάσσονται ο ένας δίπλα στον άλλο , πάνω στον κύριο άξονα της κατοικίας και φέρουν ανοίγματα προς την ανατολή, ώστε να δέχονται τον πρωινό ήλιο όλο το χρόνο και να προστατεύονται με φυσικό τρόπο από το ζεστό δυτικό ήλιο των καλοκαιρινών απογευμάτων. Η θέα προς τον κόλπο της Θεσσαλονίκης παραχωρείται, σαν εναλλακτικός προσανατολισμός, στο καθιστικό του ισογείου και στο υπνοδωμάτιο του ζευγαριού, στον όροφο. Ασκεπείς βεράντες, βεράντες σκιαζόμενες από πέργκολες καθώς και ημιυπαίθριοι, διαμορφώνονται και στρέφονται τόσο προς τη θέα, όσο και στα ανατολικά, πλεονεκτικό προσανατολισμό για υπαίθριες δραστηριότητες καθ’ όλο το χρόνο. Το υπόγειο γίνεται ημιυπόγειο και ισόγειο σε σχέση με το σχεδιασμένο περιβάλλοντα χώρο της ανατολικής πλευράς, ο οποίος διαμορφώνεται κλιμακωτά με εναλλασσόμενα επίπεδα, παρτέρια και βεράντες, ισόγεια, υπερυψωμένα και υπόσκαφα, με το ιδιαίτερο μικροκλίμα του το καθένα.